Aşağıkarahacılı Köyü

Karahacı:  Koyunu,  sığırı,  devesi çok olan variyeti ile ünlü hayvancılıkla uğraşan zengin birisiymiş. "Karahacı" derlermiş. Köyün kurucusu olduğu, ön­celeri; "Kara Hacı' nın Köyü" dendiği ri­vayet ediliyor. Çekerek ilçesinin bu adla bilinen bir köyü olduğu için bu köye adının başına "Aşağı" kelimesi ek­lenerek "Aşağıkarahacılı" olarak ka­yıtlara geçmiş. Köye ikinci olarak Mansuroğlu sülâlesi gelmiş. Bu sülâlenin fertlerinin çoğu "Mansuroğlu Çiftliği"ne yerleşmiş. Ganioğulları ve Kılıçların dedesi olan sülâlede ilk gelip yerleşen sülâlelerden olduğu belirtiliyor.

Köyün alt tarafından "Eğriöz" suyu geçer. Sulu tarım yapılmaz. Do­ğusunda Ocaklı, Karaveli, batısında Kodallıçiftliği, güneyde Cavuşköyü, ku­zeyde Yazılıtaş köyleri ile komşudur.

 

Sağlık Evi Yok Sağlık Ocağı Yok	İlköğretim Okulu Var / Faal Değil Taşımalı Eğitim Yapılıyor	PTT Şubesi Yok PTT Acentası Var	Su Şebekesi Var Kanalizasyon Yok

Bir öğretmen, bir de iman evi vardır.

Köy Mevki Adları:

Ortaçayır, Geyikkayası, Karaçamur, Çaylak, Geçit.

Sülâleler:

Ünal, Kılınç Özdemir, Baran, Arslan, Karslı, Karaoğlan,kılıçoğlu,

En Çok  Kullanılan  Soyadlar:

kılınç,Ünal, Karslı,

Lâkablar:

Cırtıl, Ökkeş, Kıttır, Kırız Ali, Eğer Gocullu, Gicimikli, tülek, kahya, hacı,

Görev   Yapan   Muhtarlar:

Ömer karaoğlan, Bahri Ünal , Haşmet Kılınç, Şeref Karslı, Halis Ünal, Nabi Kara,Ömer Kara, sevket  Kılıcoğlu.

Görevli Muhtar

Galip Ünsal

 

Bir Buçuk Asırlık Oda:

Köyde bir buçuk asırlık tarihi odayı, köy muhtarı Halis Ünal' ın dedesi nin dedesi İsa Kahya yaptırmış. İçinin iş­lemesi kimin tarafından yapıldığı bi­linmiyor. Bu odada artık pek mu­habbetler yapılmıyor. Muhtarın yemeğini bu odada yiyoruz. Oda ba­kıma, donanmaya, muhabbete hasret.

Kahramanları:

Köyde 1971 yıllarında vefat eden Osman Ünal "93 Urus Harbi" olarak bi­linen harpte esir düşmüş. 7 yıl Rus esa­retinde kalmış. Yürekli büyük bir vatan severmiş. Kurtuluş Savaşı' nda da büyük kahramanlıklar göstermiş gazimiz.

Recep Karaoğlan (Recep Çavuş) da köyün bir başka kahraman gazisi. Hak­kında anlatılanlar:

"Seferberlik ilân edildiğinde Recep Karaoğlan askerde Çavuştur. Babası da cepheye gönüllü gider. Oğlu' nun olduğu tabura verilir. 

Oğlu babasını (Babasının adı Ömer) tanır:

- Komutanım bu ihtiyarı benim bölüğe verin, diyerek babasını kendi bölüğüne aldırır. Babası, oğlu Recep Çavuş' u ta­nıyamamıştır.

- Ah oğlum benim de Receb'im vardı. Baba adı Ömer. Hiç duydun, gördün mü? deyince oğlu Receb' in gözlerinden yaşlar yağmur gibi iner. Kendini tutamaz.

- Baba beni tanıyamadın. Oğlun Receb'im ben, diyerek babasıyla sarım-görüm olup, Çanakkale' de omuz omuza savaşırlar.

Vay Kafa Vay

Köyden Kadir Ünal herk etmeğe gitmiş. Çift demirini tarlaya gömmüş, öküzleri güdüden almış (Güdü: Köyün öküzlerini güden öküz çobanı) Kayışı da koluna takmış. Öküzleri çifte ko­şacak bakmış ki kayış yok.

- Eyvah, demiş. Kayışı köyde unuttum. Koşmuş köye Hanımına seslenmiş:

- Giz şu kayışı getir.

- Ne gayışı, demiş hanımı. Bakmış ki gayış gocasının golunda.

- Be adam gayış kolundaya.

Kadir Ünal bakmış ki hakikaten ko­lunda takılı. Dönmüş gerisin geriye.

-Vay kafam vay, deyi vurarak ba­şına, tarlanın yolunu tutmuş.